Experience meErvaar mij

Different people invited me to the graduation exhibition of Interactive Performance Design & Games (IPDG) of the University of Applied Arts in Utrecht. Since I know quite a few people who go to this univerity, or graduated from it, and I always find these people extremely creative, I decided that this might be an interesting field trip.

It started with the anticipation. I was referred to the website www.ervaarmij.nl (which means experience me) where I was supposed to enter a password or call a phone number for further instructions. Exciting! Even I, as transmedia-maker, have hung up the first time I called. I did not know what was coming. What if somebody actually picked up the phone? Eventually I overcame my nerves and waited until the answering machine gave me further instructions. “Congratulations. By calling this number, you are now part of the 11% most curious people from Netherlands.” The voice on the other end of the line gave me the secret password to enter the website and see exclusive previews. Unfortunately, those previews didn’t show much of the projects, but I still thought this interactive aspect was pretty cool.

In the MAPLAB at Fort Blauwkapel in Utrecht there were different rooms with impressive installations. I’ve been gazing around and tried to experience everything.

In one of the rooms there was a long table with cards and chips, calm music was playing in the background and I smelled whiskey. A casino? Croupier Rudolf Buirma invited me to play along with his game, or more accurately my own game. “If you were a character in your own game. Who would you be? “Rudolf is obviously not a croupier, but the creator and game master of Egophobia, a game that is told by 3 or 4 players themselves. Using a deck of tarot cards and various narrative theories, such as the 12 steps of the hero’s journey, the players devise their own story. Very fun to do and good to get to know each other and yourself a little better. I can well imagine that these sessions can also work well for a creative brainstorm in storytelling.

Tamarah de Jager asked herself whether it is possible to make interactive theater without an actor being present. She has designed a room in which a story unfolds. Individual players go inside and get in touch with the spirit of their deceased grandmother. The room keeps her memories that can help the player to solve a family mystery. Through audio and lighting you will be guided through the story, but you can also control the story yourself. There are cameras and microphones in the room, so that the director’s can monitor the players actions. If the player touched an object, then the audio clip that goes with it is played. The decor was elaborated in detail and made ​​the experience very real.

Joël Vegt has designed a website that can help people to get better at certain things. What kind of things? That’s for you to decide. Anyone can create lists of skills he or she wants to improve. Completing these tasks will help you get more capable at doing stuff. Other players can join the list and add or rank challenges. This creates a community in which everyone can learn something. Curious? You can join in on www.openthelist.com

Just a glimpse of a number of other projects: Rosa Fransman turns waiting in a queue (for example in the Efteling or at the Ziggo Dome) into a positive social experience. Sybren Bos shows us what it’s like to have ADHD, with a confusing game. I did not understand what to do. And that was exactly the point. Lost Signal  was a project developed by a group of students, it is a cool ARG for young people in the  Leidsche Rein district. Look for more info at: http://signal-lost.com/ Other projects were worth to seeing, or rather, experiencing. Until next year!Van verschillende kanten werd ik uitgenodigd voor de afstudeer expo van Interactive Performance Design & Games (IPDG) van de Hogeschool van de Kunsten in Utrecht. Aangezien ik behoorlijk wat mensen ken die deze opleiding doen, of gedaan hebben, en ik deze mensen altijd uiterst creatief vind, besloot ik dat dit wel eens interessant zou kunnen worden.

Het begon al met de voorpret. Ik werd verwezen naar de website www.ervaarmij.nl, waar ik geacht werd een wachtwoord in te voeren, of een telefoonnummer te bellen voor verdere instructies. Spannend! Zelfs ik,als transmedia-maker, heb eerst nog een keertje opgehangen toen ik de telefoon daadwerkelijk hoorde overgaan. Ik weet niet wat er komen gaat. Wat als er iemand opneemt? Uiteindelijk heb ik toch mijn zenuwen bedwongen en gewacht tot het antwoordapparaat me verdere instructies gaf. “Gefeliciteerd. Door het bellen van dit nummer maakt u nu deel uit van de 11% meest nieuwsgierige mensen van nederland.” De stem aan de andere kant van de lijn gaf me het geheime wachtwoord om exclusieve previews te bekijken op de website. Die previews stelden eigenlijk niet zoveel voor, dat was jammer, maar verder leuk interactief dingetje.

In het MAPLAB op Fort Blauwkapel in Utrecht stonden in verschillende ruimtes allemaal indrukwekkende installaties. Ik heb ben overal langs geweest en heb geprobeerd alles te ervaren.

In één van de ruimtes stond een lange tafel met kaarten en fiches, op de achtergrond speelt een rustig muziekje en ruikt het licht naar whiskey. Een casino? Croupier Rudolf Buirma nodigde me uit om mee te spelen met zijn spel, of eigenlijk mijn eigen spel. ‘Als je een personage zou zijn in je eigen spel. Wie zou je dan zijn?’ Rudolf is natuurlijk geen croupier, maar de bedenker en spelleider van Egophobia, een spel dat door 3 of 4 spelers zelf verteld wordt. Aan de hand van een deck tarotkaarten en verschillende verhaaltheorieën, zoals de 12 stappen van the hero’s journey, bedenken de spelers hun eigen verhaal. Erg leuk om te doen en goed om jezelf en anderen beter te leren kennen. Ik kan me goed voorstellen dat dit soort sessies ook goed kunnen werken voor een creatieve brainstorm op het gebied van storytelling.

Tamarah de Jager vroeg zichzelf af of je ook een interactief theaterstuk kunt neerzetten zonder fysiek aanwezige acteurs. Zij heeft een kamer ontworpen, waarbinnen zich een verhaal afspeelt. Individuele spelers gaan naar binnen en leggen contact met de geest van hun overleden oma. In de kamer zijn haar herinneringen te vinden, daarmee kan de speler een familiemysterie oplossen. Door middel van audio en licht wordt je door het verhaal heen geleid, maar je kunt het verhaal zelf ook sturen. In de kamer hangen camera’s en microfoons, waarmee de regisseur de speler in de gaten houdt. Pakt de speler een voorwerp op, dan wordt het audiofragment afgespeeld dat daarbij hoort. Het decor was tot in de details uitgewerkt en dat maakte de ervaring heel echt.

Joël Vegt heeft een website ontworpen die mensen kan helpen om beter te worden in bepaalde dingen. Watvoor dingen? Dat mag je zelf weten. Iedereen kan lijsten aanmaken met skills waar hij of zij in wil groeien. Door opdrachten uit te voeren verbeter je je eigen vaardigheden. Andere spelers kunnen meedoen en uitdagingen toevoegen en ranken. Hierdoor ontstaat er een community die er voor zorgt dat iedereen iets kan leren. Nieuwsgierig geworden? Je kunt zelf meedoen op www.openthelist.com

Nog even een tipje van de sluier van een aantal andere projecten: Rosa Fransman verandert het wachten in een rij (bijvoorbeeld in de Efteling of bij de Ziggo Dome) in een positieve, sociale ervaring. Sybren Bos laat ons zien hoe het is om ADHD te hebben. Dit doet hij met een verwarrend spel, waarbij ik niet goed snapte wat ik nou moest doen. En dat was precies de bedoeling. Het project Signal Lost werd door een groep studenten gezamenlijk ontwikkeld, het is een toffe ARG voor jongeren in de wijk Leidsche Rein. Kijk voor meer info op: http://signal-lost.com/ Ook andere projecten waren de moeite waard om te bekijken, of beter gezegd, te ervaren. Volgend jaar weer.